સાદ કરે છે, દિલ હરે છે રે,
મને એ સાદ કરે છે રે !

ગામને પાદર રોજ બપોરે
ઝાડવાં કેરી ડાળ,
સાદ કરે છે સાંજને ટાણે
દૂરની ડુંગરમાળ ! – મને એ.

ભણવા-ટાણે સાદ કરે છે
નાનકું એક તળાવ,
કામની વેળા રોજ બોલાવે
એક એવો છે ઢાળ ! – મને એ.

નદીઓ કેરી ભેખડ પેલી,
ખેતરો કેરી હાર,
સાદ કરે છે જંગલ-કેડી,
કેમ કરું હું વાર ? – મને એ.

આભ અડે જ્યાં દૂર જમીને
કોણ છુપાયું ત્યાં ?
રોજ ઇશારે એય બોલાવે :
આવ, અલ્યા ! અહીંયાં ! – મને એ.

પ્રહ્લાદ પારેખ