રમતાં રમતાં લડી પડે ભૈ, માણસ છે !
હસતાં હસતાં રડી પડે ભૈ, માણસ છે !
પહાડથી યે કઠ્ઠણ મક્કમ માણસ છે;
દડ દડ દડ દડ દડી પડે ભૈ, માણસ છે !
ચંદર ઉપર ચાલે ચપચપ, માણસ છે;
ને બે ડગલે ખડી પડે ભૈ, માણસ છે !
સૂર્યવંશીનો પ્રતાપ એનો, માણસ છે;
ભરબપ્પોરે ઢળી પડે ભૈ, માણસ છે !
પૂજાવા ઝટ થયા પાળિયા, માણસ છે;
ટાણે ખોટયું પડી – પડે ભૈ, માણસ છે !

જયન્ત પાઠક
[‘સમર્પણ’ પખવાડિક : 1976]