ઓ દેસસે આનેવાલે બતા –
ઓ દેસસે આનેવાલે બતા
કિસ હાલ મેં હૈ યારાને-વતન !…
ઓ દેસસે આનેવાલે બતા –
ક્યા અબ ભી વહાં કે બાગોંમેં
મસ્તાના હવાએં આતી હૈં ?
ક્યા અબ ભી વહાં કે પર્બત પર
ઘનઘોર ઘટાએં છાતી હૈં ?
ક્યા અબ ભી વહાં કી બરખાયેં
વૈસે હી દિલોં કો ભાતી હૈં ?
ઓ દેસસે આનેવાલે બતા !…
ઓ દેસસે આનેવાલે બતા –
ક્યા અબ ભી મહકતે મન્દિર સે
નાકુસ કી આવાજ આતી હૈ ?
ક્યા અબ ભી મુકદ્દસ મસ્જિદ પર
મસ્તાના અજાં થર્રાતી હૈ ?
ઔર શામકે રંગી સાયોં પર
અજમતકી ઝલક છા જાતી હૈં ?
ઓ દેસસે આનેવાલે બતા !
ઓ દેસસે આનેવાલે બતા –
ક્યા અબ ભી વહાં કે પનઘટ પર
પનહારિયાં પાની ભરતી હૈં ?
અંગડાઈ કા નકશા બન બનકર
સબ માથે પે ગાગર ધરતી હૈં ?
ઔર અપને ઘરોંકો જાતે હુએ
હંસતી હુઇ ચુહલેં કરતી હૈં ?
ઓ દેસસે આનેવાલે બતા !
ઓ દેસસે આનેવાલે બતા –
બરસાત કે મૌસમ અબ ભી વહાં
વૈસે હી સુહાને હોતે હૈં ?
ક્યા અબ ભી વહાંકે બાગોંમેં
ઝૂલે ઔર ગાને હોતે હૈં ?
ઔર દૂર કહીં કુછ દેખતે હી
નૌ ઉમ્ર દિવાને હોતે હૈં ?
ઓ દેસસે આને વાલે બતા !…
ઓ દેસસે આનેવાલે બતા –
ક્યા આમ કે ઊંચે પેડોં પર
અબ ભી વો પપીહે બોલતે હૈં ?
શાખોં કે હરીરી પર્દોમેં
નગ્મોં કે ખજાને ખોલતે હૈં ?
સાવન કે રસીલે ગીતોં સે
તાલાબ કે અમરસ ઘોલતે હૈં ?
ઓ દેસસે આનેવાલે બતા !…
ઓ દેસસે આનેવાલે બતા –
ક્યા ગાંવ પે અબ ભી સાવન મેં
બરખાકી બહારેં છાતી હૈં ?
માસુમ ઘરોંસે ભોર ભએ
ચક્કી કી સદાએં આતી હૈં ?
ઔર યાદ મેં અપને મૈકે કી
બિછડી હુઈ સખિયાં ગાતી હૈં ?
ઓ દેસસે આનેવાલે બતા !…
‘અખ્તર’ શીરાની
[‘હિન્દોસ્તાં હમારા’ પુસ્તક]
**
કવિતા ! મારી કવિતાને હું કવિતા કહેતો નથી. હું કવિ છું એવું હું માની જ શક્યો નથી. મને વિચારો ગોઠવતાં આવડતું નથી. મારા જીવનમાં કલા નથી, માત્ર લાગણીઓ છે. અને મારી કવિતા પણ તેવી જ છે. હું જે કાંઈ લખું તે મને જ આનંદ આપી શકે તેવુંયે થતું નથી. હું શૅલી કે શેક્સપિયર વાંચતો હોઉં છું ત્યારે ઘણી વખત મન થઈ જાય છે જાણે મારી કવિતાને, એ કાગળોને બાળી નાખું.
કલાપી
[તા. 14-1-1898નો પત્ર : ‘કલાપીના 144 પત્રો’ પુસ્તક]