ખબર પડતી નથી

યાદ ભૂંસાતી રહી કે હું – ખબર પડતી નથી,

જ્યોત બુઝાતી રહી કે હું – ખબર પડતી નથી.

હું થતો ભરચક ફૂલોની સાવ વચ્ચેથી પસાર,

મ્હેક વીંધાતી રહી કે હું – ખબર પડતી નથી.

કૈં યુગોથી છું સફરમાં તોયે પ્હોંચાયું નહીં,

કેડી રોકાતી રહી કે હું – ખબર પડતી નથી.

ક્યાં હવે પળને લીલીછમ રાખનારાં આંસુઓ,

આંખ સુકાતી રહી કે હું – ખબર પડતી નથી.

એક લક્કડખોદ ઘસતો ચાંચ સૂની સાંજ પર,

ડાળ છોલાતી રહી કે હું ખબર પડતી નથી.

મનોજ ખંડેરિયા

**

જેનો જવાબ વાળવો મુશ્કેલ હોય તેવી દલીલોમાંની એક છે – મૌન.