પીછું

ગગન સાથ લઈ ઊતરે એ ફરકતું

વિહગ-પાંખથી જે ખરી જાય પીછું

ફરકતું પડે ત્યારે ભૂરી હવામાં

ઝીણાં શિલ્પ કૈં કોતરી જાય પીછું

હજી એમાં કલશોર ગૂંજે વિહગનો

સૂનું આંગણું આ ભરી જાય પીછું

હૃદયમાં વસ્યાં પંખીઓ બ્હાર આવે

કદી આંખમાં જો તરી જાય પીછું

ગગનના અકળ શૂન્યમાં જઈ ડૂબે, જે

વિહગને ખર્યું સાંભરી જાય પીછું

મનોજ ખંડેરિયા