12 સુન્દરતા

 

સુન્દર હું, જુઓ માનવી ભંગુર, પાષાણનું સ્વપ્ન જાણે!

સ્તન મારાં, ચૂર્ણ થયાં કાંઈ કેટલા ય જેના વડે,

પ્રેરે પ્રેમ કવિના હૃદયમહીં શાશ્વત ને મૂક

જડ પદાર્થના જેવો: નિશ્ચલ, અનન્ત.

 

દુર્ગમ સ્ફિન્ક્સની જેમ નીલિમાના સિંહાસને બેસું,

હિમ શા હૃદય જોડે ભેળવું હું હંસતણી શુભ્રતા

રખે રેખાભંગ કરે એવા ભયે તિરસ્કારું ચંચલતા

કદિ ય ના આંસુ સારું કે ના કદિ વેરું સ્મિત.

 

ઔદ્ધત્યની ભંગિમાને જોઈ મમ

– શીખી જે હું પૂતળાંઓ પાસે –

કવિઓ જીવન ગાળે કેળવવા એને!

 

કારણ કે ભોળવવા આજ્ઞાંકિત પ્રેમીઓને

આ રહ્યાં નયન મારાં પારદર્શી ને વિશાળ

– વિશુદ્ધ દર્પણ જેમાં લસી ઊઠે સહુ કાંઈ.

 

License

સુરેશ જોષીનું સાહિત્યવિશ્વ - કાવ્ય Copyright © by સુરેશ જોષી. All Rights Reserved.