આંસુ તે હું ક્યાંથી સારું

વદાય જ જ્યાં છાની છપની

 

હોય ક્યાંથી કશી વાતચીત

પ્રેમ જ જ્યાં કરીએ છાનોમાનો!

 

અમારાં બે હૃદય સિવાય

કોઈ બીજું એ જાણે નહિ

 

એકાકી પંખી પિંજરામાં પુરાઈને

રાતે લે છે વિસામો;

 

વસન્તમાં તીક્ષ્ણ તલવાર

છેડે છે જોડિયા ડાળને;

 

નદીનાં જળ, ડહોળાયેલાં તોય

બની જશે કદાચ નિર્મળ;

 

કાગડાનું માથું કાળું તોય

કદાચ થઈ જાય ધોળું.

 

પણ આ છાનીછપની વદાય

આ ચોરીછૂપીથી થતો પ્રેમ

 

એને તો આશા રાખવાની જ

ન હોય કશાંની.