તારા અને સૂકું ઘાસ

વાતો કરે બંને રાત્રિની શાન્તિમાં

મારી બાજુમાં માત્ર પવન

મને લાગતું’તું થોડું એકલવાયું

આથી ભળવા મથ્યો એ લોકોની વાતોમાં

ત્યાં એક તારો ખર્યો આકાશેથી

મેં એને શોધ્યો સૂકા ઘાસમાં

પણ મને એની કદી ન લાગી ભાળ.

જાગ્યો જ્યારે બીજી સવારે

મેં જોયું તો હૃદયમાં પથ્થર ભારે

ત્યાર પછી પૂછું હું દરરોજ મને

‘આ પથ્થર ક્યારે બનશે તારો?’

‘આ પથ્થર ક્યારે બનશે તારો?’