શહેરની ગલીઓમાં હલાલ થયેલાં પ્રકાશનાં ખોખાં,
ગટરની નાભિમાંથી ઘૂમરાતો અન્ધકાર,
વાસી ઉચ્છ્વાસના ઉકરડા નીચે હાંફતો મુમૂર્ષુ પવન,
આંગણે આંગણે ભટકીને ઠોકરાતો રગતપીતિયો સૂરજ,
દુ:સ્વપ્નમાં નાચતી ભૂતાવળ જેવાં વૃક્ષો,
અવકાશને કોરી ખાતા નિયોનકીડાઓ,
રંગલપેડા કરીને બેઠેલી આકાશવેશ્યા,
એની દૃષ્ટિની છાયામાં આપણે
– તૂટેલી કલાકશીશીમાંથી ફેંકાઈ ગયેલી રેતીના બે કણ
જેમાં ઝિલાઈને ઊગરી જઈએ તે ક્યાં છે ઈશ્વરની હથેળી?
એ ય ભીખ માગવા ઊભી છે ઠાકુરદ્વાર?

ઓગસ્ટ: 1962