મારા દીન એકલવાયા આત્મા, આજે રાતે તું શું કહેશે? મારું અત્યાર સુધી કરમાઈ ગયેલું હૃદય, તું શું કહેશે? સર્વસુન્દર, સૌથી વહાલી, જેના દૃષ્ટિપાતથી હું ફરી મહોરી ઊઠ્યો છું એવી મારી એ પ્રિયતમાને તું શું કહેશે?

આપણે આપણા અભિમાન પાસે એની પ્રશંસાનાં ગીત ગવડાવીશું; એના નમ્ર પ્રભાવની તોલે કશું આવી શકે નહિ. એની મર્મકાયામાંથી દૈવી સૌરભ લહેરાયા કરે છે; એ દૃષ્ટિ આપણને પ્રકાશનાં વસ્ત્રોથી ભૂષિત કરી દે છે.

જ્યારે જ્યારે હું અન્ધકારમાં કે એકાન્તમાં હોઉં કે જનસંકુલ માર્ગ પર હોઉં, એની છબિને જ્યોતની જેમ હવામાં થરકતી જોઉં છું.

કોઈક વાર એ બોલે છે ને કહે છે: હું સુન્દર છું, ને મારા પ્રેમને ખાતર તમે કેવળ સુન્દરને જ ચાહો એવો આદેશ કરું છું; કારણ કે હું તમારી રક્ષક દેવતા છું, તમારી કવિતા છું ને તમારી ધાત્રી છું.

એતદ્: એપ્રિલ, 1978