ગમગીની, મારે તારી કાળી પાંખ જોઈએ છે.

આટલો બધો સૂરજ, પોખરાજમાંનું આટલું બધું મધ

એક એક કિરણ હસે

ખેતરોમાં,

અને મારી ચારે બાજુ પુષ્કળ પુષ્કળ પ્રકાશ;

બધું ઊંચે હવામાં ગણગણતી મધમાખીના જેવું.

તેથી જ તો કહું છું

કે મને

તારી કાળી પાંખ આપ,

બહેન ગમગીની!

કોઈક વાર મને થાય:

નીલમનો પ્રકાશ હોલવી નાંખવો જોઈએ;

અને વરસાદની ત્રાંસી જાળ

પાથરી દેવી જોઈએ.

દરિયાની ખાડીમાં ભાંગીતૂટી

જીર્ણ નૌકાને જોવાનું મન થાય.

વળી જોવા ઇચ્છું

અન્ધકારમાંનું એ મોટું ઘર

અને મારી મા

પેરેફિન શોધતી,

દીવામાં પૂરતી;

નિસાસો નાંખ્યા વિના એ કદી

દીવો પ્રકટાવતી નહીં.