નાજુક નમણું હરણું છે,
ખીલતું ખૂલતું સમણું છે,
ચંચળ કો ચાંદરણું છે,
ભમતું ભમતું ઝરણું છે.

હરિયાળામાં હરેફરે,
કૂણો તડકો-ઘાસ ચરે,
એને જોતાં થાય મને કે
પગમાં ઘૂઘરી બાંધું,
એની કોમળ-મખમલ ડોકે
રૂપા-ઘંટડી બાંધું.

સાવ સુંવાળી રેશમ કાય,
શિંગડીઓ સોનાની થાવ!
પગમાં ચંચલ ચાલ પવનની
કસ્તૂરીથી મઘમઘ થાવ!
ચાંદરણું, તારા ને પવન;
ઊતરી આવ્યાં થૈને હરણ!

મૃગજલ, હરણાં, પીશો નહીં;
અમથાં અમથાં બીશો નહીં;
મૃગયા રમશે કોઈ નહીં;
છળશે કોઈ બીન નહીં;

નાચો, કૂદો, ગેલ કરો;
રોજ નવા કંઈ ખેલ કરો;
લીલો કૂંણો ચારો દઈશ;
મીઠાં મીઠાં પાણી દઈશ;
છુટ્ટું બહુ ફરવાનું દઈશ.

હરણ, મને બસ, લાવી દેજો ચાંદલિયાની ગાડી;
હરણ, મને ઠેકાવી દેજો અંધકારની ખાડી.

*