એ ભૂલી જજે

આપણે એકમેકની આંખમાં સુખની સવાર આંજી
ઊઠ્યાં હતાં
એ ભૂલી જજે.

આપણે શાવરના ફુવારામાંથી નીતરતા જળને
સ્નિગ્ધ ત્વચા પરથી સરી જવા દીધું હતું
એ ભૂલી જજે.

આપણે સામેના ઉપવનમાં ચાર પગલાંની અખૂટ
વાતો સાંભળી હતી
એ ભૂલી જજે.

આપણે વૃક્ષો નીચે આડી પડેલી બપોરને
ઝરણાંની ટેપ સંભળાવી હતી
એ ભૂલી જજે.

આપણે ફૂલોને આંખથી પંપાળ્યાં હતાં
એ ભૂલી જજે.

આપણે ઊડતાં પતંગિયાંને કવિના શબ્દો માની
ઝીલવા દોડ્યાં હતાં
એ ભૂલી જજે.

આપણે એકમેકના ખોળામાં સૂઈ વહાલ
નામનું બાળક ઉછેર્યું હતું
એ ભૂલી જજે.

આપણે દરિયાકિનારે ટહેલતાં ટહેલતાં ડૂબતા
સૂરજની સાખે ચુંબનોનો ખજાનો લૂંટ્યો હતો
એ ભૂલી જજે.

આપણે તારાઓની ઠઠમાં નક્ષત્રોને ઓળખવાની
રમત રમ્યાં હતાં
એ ભૂલી જજે.

આપણે રાતના અંધકારમાં શબ્દોને દીવે
એકમેકને વાંચ્યાં હતાં
એ ભૂલી જજે.

આપણે સુખ નામના પ્રદેશમાં અગણિત દિવસો
સુધી ઘૂમ્યાં હતાં
એ ભૂલી જજે.

આપણે તું અને હુંનો સરવાળો હતાં
એ ભૂલી જજે.