નીંભાડો ખડકાણો મારા નાથનો,
માંહીં ઓરાણાં તમામ :
નાનાં ને મોટાં, નીચે-ઉપરે
ઠાંસીને ભરિયાં છે ઠામ.

લાગી રે લાગી આ ઝાળું આગની,
એના તમે કરી લ્યોને સંગ;
ચારે રે દિશાથી તાપને નોતરો,
જોજો – એક્કે કાચું રહે નહિ અંગ….

આયખું ઉજાળો તપીને ટેકથી,
જોજો ભાઈ, ખૂટી નવ જાય હામ !
ફૂટયાં તે દી કહેવાશે ઠીંકરાં,
કોઈ નહિ કહેશે તમને ઠામ.

નીંભાડો ઉખાળી લેશે પારખાં,
છાપ દેશે છાતીને મોઝાર;
ઝીલીને રુદિયામાં એની છાપને
પહોંચવું દુનિયાને દુવાર.

કાળે રે ઉનાળે તરસ્યું ટાળવી
શોષી સઘળા તાપ;
ભીતરની ભીનાશું, ભાઈ, નવ મૂકવી –
પડે ભલે તડકા અમાપ….

જયંતીલાલ સો. દવે