નાનકડી પૂર્વા એનાં એનાં પપ્પા-મમ્મીની સાથે બદરીનાથ ગઈ હતી.
એના પપ્પા જતીનને ફોટા પાડવાનો શોખ એટલે એ બધે ફોટા પાડ્યા કરે.
પૂર્વા કહે: હુંય ફોટા પાડું.
જતીને કૅમેરા એના હાથમાં મૂકીને કહ્યું: લે, પાડ ફોટો!
જતીનની જેમ જ પૂર્વા કૅમેરા નાક સામે ધરી ઝીણી આંખ કરી જોવા લાગી. પછી ચપ દઈને એણે ચાંપ દાબી.
કહે: ફોટો પડી ગયો!
બધાં અમદાવાદ પાછાં આવ્યાં. ફિલ્મનો રોલ ધોવાઈને આવ્યો. સાથે બધા ફોટાઓની છબીઓ પણ આવી. એમાં એક છબી કોરા કાગળ જેવી હતી.
જતીને કહ્યું: પૂર્વા, તેં પાડેલો ફોટો છપાઈને આવ્યો! જો આ!
પૂર્વા એ ફોટો લઈને ભાગી. સીધી ગૌરવની પાસે પહોંચી જઈને કહે: જો, મેં કેવો ફક્કડ ફોટો પાડ્યો છે! બદરીનાથનો છે.
ગૌરવે ફોટો જોઈને કહ્યું: આમાં નથી ઝાડ, નથી પહાડ, નથી નદી, નથી માણસ — આ શાનો ફોટો છે?
પૂર્વા બોલી: એ તો છે ને, મેં આકાશનો ફોટો પાડ્યો છે!
[સડેલી કેરી]
વિશ્વલોકકથા-ભંડાર: વિવિધ દેશોની લોકકથાઓનું વાર્તા-રૂપાંતર