— ચંદ્ર પેલો
વીજળીના તાર પર
વાગોળ-શો નતમસ્તકે લટકી રહ્યો,
એ જોઈને બે-ચાર ઘર
ગંભીર કૈં વાતો કરી જંપી ગયાં.

મૃત્યુશીતા આ હવા
ભક્ષ્યને ભરખી જવા
થંભી ગયેલી કો’ ગરોળી જ્યમ,
અહીં આકાશને ચોંટી રહી તાક્યા કરે.

ને શ્હેરના દીવા
ફટકી જઈ જોયા કરે
કો’ મૂર્ખની આંખો સમા —

હું જાઉં છું ચાલ્યો
ઉતરડી મારી આ છાયા —