પરનારીના પગની રેખા સરપ બનીને સરતી
એક રહી જે બાકી તે તો રસ્તો થૈ રડવડતી.

તહીં પિયાના પગલામાં પૂરાઈ
મદિરા પીવાને થંભેલો — છટકું, પછી સૌ જોજો.
હણું કર્ણને બનું દુ:શાસન પછી બધાયે જોજો
એક વાર આ લઘરવઘર રસ્તો હું વીંધી જાઉં પછી સૌ જોજો.

રસ્તાની ઉપર ને અંદર શ્વેત વાયરો ફરતો.
પડછાયાને જોતાં એ તો લળીલળીને નમતો.
પરનારીના કંચુક ખોલી દેતાં એ કાં ડરતો?